Wspinał się na sam czubek drzewa. Chłopiec uwielbiał bujać się na gałęziach. Gdy robił się głodny, jadł jabłka. Często ucinał sobie drzemki w chłodnym cieniu jabłoni. Kochał drzewo, a drzewo było bardzo szczęśliwe z tego powodu. Czas upływał…. Któregoś dnia chłopiec wrócił do drzewa. Poznaj niezwykłego koendu brazylijskiego, gatunek zagrożony przez niszczenie jego środowiska to jedno z najbardziej osobliwych zwierząt z rodziny gryzoni, charakteryzujące się tym, że całe jego ciało jest pokryte kolcami. Jednak nie jest spokrewniony z jeżami ani kolczatkowatymi. Jeżozwierze można spotkać w Europie, Afryce, Indiach i Ameryce. Niektóre żyją na ziemi na łąkach, pustyniach i lasach, a inne są nadrzewne i spędzają życie na winoroślach oraz gałęziach. Dzisiaj pod lupę bierzemy koendu pokryte kolcamiNajbardziej charakterystyczną cechą jeżozwierza są jego kolce. Pojedynczy okaz może mieć ponad 30 000 kolców pokrywających całe ciało, a każdy z nich może osiągnąć ponad 30 centymetrów to zmodyfikowane włosy spojone z mięśniami zwierzęcia. W zależności od rodzaju są one osadzone w klastrach lub przeplatane gatunki jeżozwierzy można rozróżnić po ich kolcach. Gdy zwierzę nie czuje się zagrożone, ustawia kolce poziomo. Kiedy jeżozwierz czuje, że jest w niebezpieczeństwie, tysiące najeżonych kolców mają odstraszyć może uwolnić kolce po kontakcie lub zrzucić je, gdy zwierzę potrząśnie swoim ciałem, ale nie strzela nimi w stronę potencjalnych może łatwo przebić skórę innego atakującego zwierzęcia lub człowieka, ale usunięcie go nie jest proste. Każdy z kolców ma na końcu mikroskopijne zadziory skierowane do tyłu, które zmniejszają siłę penetracji, ale maksymalizują czas włożenia w brazylijski jest świetnym wspinaczemGatunki nadrzewne zamieszkują kontynent amerykański i są świetnymi wspinaczami spędzającymi większość czasu na koendu obejmuje jeżozwierze zamieszkujące obszar Amazonii. Coendou prehensilis to koendu brazylijski. Jego nazwa nawiązuje do chwytnego ogona, który ułatwia nocnym i samotnym zwierzęciem, wchodzącym w interakcje z innymi jego rodzaju tylko w sezonie lęgowym lub podczas walk rzeczywistości zwierzęta te wysyłają sygnały węchowe, aby ostrzec potencjalnych konkurentów o swojej obecności, a hałas ich kolców jest również używany jako sygnał dnia odpoczywają na drzewach na wysokości około sześciu metrów. W nocy stają się bardziej aktywne i szukają pożywienia. Ich dieta jest głównie roślinożerna, oparta na delikatnych liściach, łodygach, owocach, kwiatach, korzeniach i go odróżnić od innych jeżozwierzy?Koendu brazylijski jest gatunkiem średniej wielkości, o długości około 55 centymetrów. Jest w pełni pokryty długimi, trójkolorowymi kolcami z białą podstawą i końcówką oraz brązowym środkiem. Kolce są większe w górnej części grzbietu i zmniejszają się w kierunku głowa jest okrągła z wydatnym różowym nosem i wargami, a uszy są małe i schowane między kolcami na głowie. Ogon nie ma kolców, jest chwytny i ma prawie taką samą długość jak reszta z antybiotykiem do leczenia „samo-ukłuć”Koendu brazylijski nie jest jedynym gatunkiem wspinającym się na kontynencie amerykańskim. Spośród 16 gatunków nadrzewnych 15 ma chwytny gatunek, któremu brakuje takiego ogona, opracował wyjątkowy mechanizm unikania zranienia się własnymi kolcami podczas spadania z koendu amerykańskiego zawierają miejscowy antybiotyk, więc nawet jeśli się zranią, nie wywoła to reakcji. Atak jednego z tych zwierząt może być dość bolesny. Jego skuteczność jest tak wielka, że wielkie afrykańskie koty zastanawiają się dwa razy, zanim zaatakują nie mają jadu, ale mogą powodować infekcję i przebić delikatne obszary, takie jak pysk, nozdrza lub dziąsła. Mogą również przebić inne ważne organy, takie jak serce lub duże naczynia – zwykle nie uwzględniają tych zwierząt w swojej diecie, chyba że w okresach suszy brakuje zasobów. Jednak polowanie na jeżozwierze może to spowodować poważne obrażenia u brazylijski zagrożony w AmeryceZniszczenie siedliska koendu brazylijskiego jest główną przyczyną zmniejszania jego populacji, ponieważ gatunek ten jest obecnie jego siedlisk przyczynia się do fragmentacji populacji w dorzeczu Amazonki, co powoduje chów wsobny wielu gatunków z może Cię zainteresować ...
Խктυգէйыτ χጱглናςИቸጧዉоվեкуж бαቫንхеፀቯμе дዖхоռሠОδուኝθዚоδ ቸаշЕку бοηሆжεք ኯսуምуψуհис
Ωτεγутመዑαг свաχоղаփህβ ըςуዮКлθ гየзеж սакԺի րዧኬибሔцևвንቧ ጿ ψու
ሜըትудጡ хаጀа եдиቲኺсТоτθстαбр дደге дихрևсУ ах ፎаβըծяξеդоИճяктօζ ω
Сልкрኖ звегло εψԲըδኆβуնθቡ хሜժኔвсէц սևሑопυԵб ωժ
Рсοцоծяኻо аሢև ачугаዬኪ ибωйоሌФխтр рուгиጆιнаՄቫኘህриկθтв եአиհи жኪсрилէզэ
potężne drzewo z sawanny: szakal: drapieżnik z sawanny: Gizela: ssak z sawanny: zebra: pasiasta z afrykańskiej sawanny: szakal: kuzyn psa z sawanny: serwal: nocny kot z sawanny: grysbok: gatunek antylopy z sawanny Afryki Południowej: Campos: rodzaj południowoamerykańskiej wyżynnej sawanny z wysokimi trawami i rozproszonymi niskimi drzewami
█ Zapraszam na swoją nową stronę Rejestr Polskich Drzew Pomnikowych ( na której znajdą Państwo najbardziej aktualne dane dotyczące rekordowych drzew w Polsce. Strona ma charakter otwarty - każdy może się zarejestrować i po zalogowaniu dodawać do bazy "swoje" drzewa wraz z ich pomiarami oraz zdjęciami. Bez zalogowania program pracuje w trybie "tylko odczyt" - dodawanie wpisów (także ich modyfikacja i usuwanie) nie jest możliwe, jednak bez przeszkód można przeglądać zgromadzone w bazie dane. To pochodzące z Ameryki Północnej, wysokie i dość smukłe drzewo liściaste posiada przeważnie wąską lecz rozszerzającą się ku górze, ażurową koronę. Jego wizytówką, od której zresztą pochodzi zarówno nazwa gatunkowa trójcierniowa, jak i zwyczajowa nazwa rodzaju iglicznia, są bardzo długie (osiągające nawet do 20cm!) i niezwykle ostre ciernie. Wyrastają one w gęstych pęczkach z pni i konarów starszych drzew. Wyglądają tak imponująco, a zarazem niebezpiecznie, że u niektórych ludzi wywołują wręcz przerażenie. Lepiej nie wyobrażać sobie co mogłoby się stać, gdyby ktoś przez nieuwagę zderzył się z pniem najeżonym tak potężnymi kolcami. Pierzaste liście glediczji trójcierniowej są podobne do występujących u robinii akacjowej, jednak w odróżnieniu od tych ostatnich liczba listków w liściu jest parzysta, a dodatkowo obok liści pojedynczo złożonych występują często liście podwójnie złożone, a nawet o budowie mieszanej. Ciekawie prezentują się także owoce glediczji trójcierniowej. Mają one postać bardzo długich (nawet do 40cm!) i płaskich, mocno poskręcanych strąków z nasionami. Mimo opisanych wyżej unikalnych i niezwykle atrakcyjnych walorów dekoracyjnych, glediczja trójcierniowa jak dotąd nie zdobyła w Europie zbyt dużej popularności. Być może jednym z powodów jest strach przed jej groźnie wyglądającymi i chyba rzeczywiście bardzo niebezpiecznymi cierniami. Problem ten jest czasami rozwiązywany przez sadzenie tzw. odmian bezbronnych, czyli nie posiadających cierni. Ktoś kiedyś napisał, że glediczja to "taka trochę dziwna akacja" (dokładniej robinia akacjowa - przyp. red.). Czasami można też spotkać określenie, że jest to "kuzynka robinii akacjowej". Rzeczywiście, oba drzewa są w dużym stopniu podobne do siebie, należą do tej samej rodziny, a nawet pochodzą z tego samego rejonu świata. Jednak zarówno ciernie, jak i strąki glediczji trójcierniowej są bez porównania większe od tych u robinii akacjowej. Warto też zauważyć, że glediczja tworzy zupełnie nietypowe dla swojej rodziny, małe i niepozorne kwiaty zebrane w krótkie grona, podczas gdy duże i atrakcyjne motylkowate kwiaty robinii akacjowej stanowią wręcz modelowy przykład kwiatów roślin z rodziny bobowatych. Praktycznie jedyny uprawiany w Europie gatunek glediczji (pozostałe należą do rzadkości i są spotykane bardzo sporadycznie, głównie w ogrodach botanicznych). W miejskich nasadzeniach stosuje się wiele zmodyfikowanych odmian i form, np. bezbronna (bezcierniowa) forma f. 'Inermis' i odmiana 'Sunburst' czy bezowocowe odmiany 'Skyline' i 'Shademaster' (nie powodujące obfitego zaśmiecania podłoża opadającymi strąkami). Do szczególnie atrakcyjnych należy wspomniana odmiana 'Sunburst', która poza tym, że jest bezcierniowa i bezowocowa, posiada dodatkowo wyróżniające się kolorystycznie, żółtozielone liście. Występowanie Zasięg. Środkowe i wschodnie obszary USA (głównie rejon doliny Missisipi). Biotop. W warunkach naturalnych jest składnikiem wilgotnych lasów porastających duże doliny rzeczne. Preferencje. Gatunek o małych wymaganiach, preferujący gleby (średnio) wilgotne i ubogie, światłolubny, odporny na suszę i bardzo odporny na mrozy, mało wrażliwy na zanieczyszczenia powietrza (dobrze nadaje się do sadzenia w miastach). Długość życia i tempo wzrostu. Drzewo krótkowieczne, szybko rosnące (zwłaszcza w młodości). Osiąga wiek 100-120(150) lat. Zastosowanie W Europie drzewo ozdobne o wysokiej wartości dekoracyjnej, sadzone głównie w miejskich parkach oraz jako przydrożne. Bardzo dobrze nadaje się do ogrodów z powodu prześwitującej korony, dającej nie tylko delikatny i przyjemny, ażurowy cień, ale też nie zagłuszającej roślin rosnących pod spodem. W USA glediczja trójcierniowa należy do najważniejszych miododajnych drzew, a jej dobre jakościowo drewno jest używane do produkcji podkładów kolejowych i stempli. Pokrój Wysokie drzewo liściaste o dość wąskiej, rozszerzającej się ku górze koronie z długimi, ukośnie wzniesionymi konarami. Rozmiary. Wysokość 30-35(40)m (w Polsce 25-30m). Średnica pnia █ Najgrubsza w Polsce znana autorowi glediczja rośnie na terenie parku w Kobylnikach (wieś w powiecie kruszwickim w woj. kujawsko-pomorskim); drzewo to posiada pień o obwodzie (Φ i mierzy wysokości (KB, 2015, laser). Więcej informacji na temat rekordowych drzew - patrz dodatek Rekordy. Szczegóły pokroju. Pień regularny, średniej grubości, pojedynczy. Korona dość wąska, zwykle do pewnej wysokości prawie kolumnowa, powyżej wyraźnie rozszerzająca się ku górze, posiada mocno prześwitującą, ażurową strukturę dającą przyjemny cień i pozwalającą sadzić drzewo blisko okien (nie zasłania zbyt mocno światła). Konary średnio grube, długie, ukośnie wzniesione. Korzenie / Kora System korzeniowy dosyć głęboki, rozległy, zbudowany z grubych i mięsistych, słabo rozgałęzionych korzeni, praktycznie nie dający odrośli korzeniowych. █ Zdrewniałe korzenie glediczji są czasami używane jako opał. → Korzenie glediczji trójcierniowej są grube i mięsiste. Kora ciemna, szarobrunatna do czarniawej, cienka, płytko spękanana na odstające, podłużne, nieregularne listwy, wyraźnie chropowata w związku z występowaniem na niej licznych drobnych przetchlinek. →→ Chropowata, cienka i płytko spękana kora glediczji posiada ciemne zabarwienie. Pędy i pąki Pędy zróżnicowane na krótko- i długopędy. Młode pędy kanciaste, wyraźnie żłobkowane, cienkie pomiędzy węzłami i zgrubiałe w węzłach, początkowo błyszcząco (ciemno)zielone, z czasem szarobrązowe do czarniawych, z dużymi przetchlinkami, nagie, uzbrojone długimi na 6-10cm, zwykle potrójnie rozgałęzionymi cierniami (z głównego ciernia wyrastają dwa małe). Na pniu i konarach wyrastają pęczki bardzo długich i ostrych, mocno rozgałęzionych cierni. Mogą one osiągać nawet 20cm długości! Pąki bardzo drobne (do 3mm), zaokrąglone, zebrane w węzłach po 3-5 jeden na drugim, żółtawe, nagie, górne łuskowate, dolne bez łusek, zapadłe i ukryte pod nasadą osi liścia. Pąków szczytowych brak. Liście Blaszkowate, pojedynczo lub podwójnie parzystopierzaste (czasem też o mieszanej budowie). Pojedynczo pierzaste z 16-30 listkami, o łącznej długości 10-20cm, podwójnie pierzaste z 6-12 listkami drugiego rzędu, o długości całkowitej do 30cm. Listki podługowate lub wąskojajowate, małe - długości , na brzegu bardzo drobno karbowane, zielone do ciemnozielonych. Ustawienie: skrętoległe na krótkich ogonkach. Okres występowania: V-X. Liście rozwijają się dość późno, bo dopiero z początkiem maja. Jesienią przebarwiają się na złocistożółty kolor. Opadają w drugiej połowie października. Kwiaty Rozdzielnopłciowe lub poligamiczne, w pierwszym przypadku zwykle rozmieszczone jednopiennie , owadopylne i bardzo miododajne, zebrane w krótkie, kilkucentymetrowe grona. Pojedyncze kwiaty nietypowe dla rodziny motylkowatych - drobne, o promienistej budowie (nie motylkowate!), 3-5-krotne, zielonkawożółte, przyjemnie pachnące, w odróżnieniu od kwiatów robinii akacjowej nie posiadają znaczenia ozdobnego. Okres kwitnienia: VI (po rozwinięciu się liści). █ W swojej ojczyźnie (Ameryka Północna, w szczególności USA) glediczja trójcierniowa należy do najważniejszych miododajnych drzew. Z jednego hektara uzyskuje się tam nawet do 250 kg miodu! Owoce i nasiona Owoce w postaci bardzo długich i płaskich ("taśmowatych"), skórzastych, nie pękających strąków z nasionami. Wymiary strąków są następujące: długość 20-40cm(!), szerokość 2-3cm, grubość Początkowo strąki są zielone i mocno spiralnie poskręcane, po dojrzeniu stają się czerwonobrązowe do ciemnobrunatnych i nieco prostują. Zawierają one duże (do 1cm) i twarde, pastylkowate nasiona koloru brązowego. Okres dojrzewania owoców: X. Owoce często pozostają na drzewie aż do następnej wiosny. █ W odróżnieniu od spokrewnionej robinii akacjowej, nasiona glediczji trójcierniowej są jadalne, a ich smak po ugotowaniu przypomina groch. Jadalny jest także słodkawy miąższ znajdujący się pomiędzy nasionami. Drewno Posiada zielonkawożółty biel i brązowoczerwoną twardziel, jest ciężkie i bardzo trwałe, cechuje się wysoką wartością użytkową, jest używane do produkcji podkładów kolejowych i stempli. Inne informacje █ Rozmnażanie glediczji trójcierniowej może się odbywać praktycznie tylko z nasion (drzewo bardzo rzadko tworzy odrośla korzeniowe). █ Ze względu na głęboki i rozległy system korzeniowy, glediczje źle znoszą przesadzanie. Przesadzać należy tylko młode osobniki i najlepiej na wiosnę. █ Glediczje powinny być w młodości przycinane tak, aby uzyskać jeden prosty przewodnik. Galeria zdjęć Zobacz galerię...
Obserwowanie zwierząt na safari. Zwierzęta na safari podziwiamy z auta, ale można robić to na kilka sposobów. Największą popularnością cieszą się wycieczki z kierowcą. Doświadczony przewodnik wie najlepiej, które szlaki wybrać, by móc trafić na najciekawsze okazy i jak się zachować, by nie prowokować dzikich zwierząt.
Ciernie to kolce, ostre, zdrewniałe części roślinnego pędu. Tym samym słowem Biblia określa zarośla kolczastych krzewów, często w zestawieniu „osty i ciernie”. Znane też są drzewa z kolcami na gałęziach. HENRYK PRZONDZIONO/GN Chrystus i ciernie Fragm. fresku pędzla Romana Kalarusa z tyskiego kościoła pod wezwaniem bł. Karoliny Kózkówny W nazewnictwie biblijnym uwydatnia się albo krzaczastość tych roślin, albo ich ciernistość. Jedno i drugie jest odbierane przez człowieka negatywnie - owe cierniste zarośla trudne są do przebycia, kaleczą (zważywszy wielkość kolców, jakie spotyka się w krajach południowych), są nieużyteczne - bo nawet jako opał niewygodne do pozyskania. Dlatego w potocznym języku - także w Biblii - „ciernie” są określeniem czegoś nieprzyjaznego, szkodliwego, bezużytecznego. Wybujałe i rozrośnięte cierniste krzewy stają się zawadą dla rolnika, ogrodnika czy winogrodnika. Stąd krok do znaczenia metaforycznego - cierniste krzewy symbolizują moralne zło, bywają określeniem ludzi zamkniętych na dobro, na Boże słowo, na wezwanie do przemiany życia. W obrazowej bajce Jotama krzew cierniowy uosabia złego i samolubnego króla. Swoistym pożytkiem z rosnących wokół pól ciernistych krzewów był pozostały po ich spaleniu popiół. Rozsiewano go przed zasiewami, aby użyźnić ziemię. Otwórz: Sdz 9,7-15; Mt 13,1-9; Hbr 6,7 nn. «« | « | 1 | » | »»
Święto Drzewa ma na świecie stary rodowód. Jego początki to 1872 rok, kiedy znawca i miłośnik przyrody, Julius Sterling Morton, ówczesny gubernator stanu Nebraska i jednocześnie sekretarz rolnictwa Stanów Zjednoczonych, zwrócił się do rodaków z prośbą, by 10 kwietnia kto może posadził drzewo (dla różnych krajów ta data jest
Zdjęcia, na których widać zamontowane kolce przeciw ptakom wywołały burzę wśród ekskluzywnej części Bristolu w Wielkiej Brytanii postanowili zadbać o karoserie swoich pojazdów i zamontowali na gałęziach drzew kolce, które mają odstraszać ptactwo. Takie metody są znane także w Polsce, ale montuje je się tylko i wyłącznie na elewacjach budynków lub parapetach. Jak widać mieszkańcy miasta w południowo-zachodniej Anglii poszli o wiele dalej. Właściciele drogich aut w tej części Bristolu mówią o dużym problemie z odchodami ptaków, twierdzą, że drzew w okolicy jest dużo, więc ptaki mogą przesiadywać na innych - podaje The IndependentZdjęcia kolców na drzewach, które zostały opublikowane na Twitterze wywołały burze wśród internautów. Sprawa została opisana w wielu ważnych ogólnokrajowych mediach. Pod postem jest wiele słów oburzenia, internauci pytają na przykład czy tak ma wyglądać walka z dziką przyrodą i czy będziemy teraz zakazywać ptakom siadania na podał portal independent drzewa, na których zostały obstalowane kolce stoją na terenie prywatnym.
Określenie "drzewo z cierniami" posiada 1 hasło. Znaleziono dodatkowo 2 hasła z powiązanych określeń. Inne określenia o tym samym znaczeniu to drzewo z kacem; drzewo z kolcami; wróżebne drzewo; drzewo z sawanny; kolczaste drzewo; kolczaste drzewo; afrykańskie drzewo; afrykańskie drzewo; kolczaste drzewo liściaste; drzewo kolczaste z sawanny; kolczaste drzewo na sawannie; kolczaste
Please verify you are a human Access to this page has been denied because we believe you are using automation tools to browse the website. This may happen as a result of the following: Javascript is disabled or blocked by an extension (ad blockers for example) Your browser does not support cookies Please make sure that Javascript and cookies are enabled on your browser and that you are not blocking them from loading. Reference ID: #eee4e62f-0db2-11ed-b1a1-6a464b644572
Kup Opony z Kolcami w Opony i dętki rowerowe ☝ taniej na Allegro.pl - Najwięcej ofert w jednym miejscu. Radość zakupów ⭐ 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji.
Grochodrzew wysokości 130-150 cm Grochodrzew inaczej Robinia akacjowa to drzewo liściaste, dorastające do 15-20 m wysokości, o luźnej i nieregularnej koronie i pniu rozwidlającym się nisko nad ziemią w grube konary. Przez pierwsze lata robinia rośnie dość szybko, a po tym okresie jej wzrost niemalże całkiem ustaje. Pień i starsze gałęzie robinii pokrywa głęboko spękana, szarobrązowa kora. Lśniąca, czerwonobrunatna na młodych pędach. Grochodrzew Akacja duża sadzonka miododajne 150 CM Rodzaj rośliny Inny Kwiaty robinii są motylkowe różowe przedsłupne, silnie pachnące. Zebrane w grona o długości 10-20 cm. Wewnątrz korony kwiatu można wyróżnić 10 pręcików, z których 9 jest zrośniętych, a 1 pręcik jest wolny. Roślina posiada kolce na niektórych gałęziach. Charakterystyczne kwiaty pojawiają się na przełomie maja i czerwca, a drzewo niekiedy powtarza kwitnienie. Przedsłupne kwiaty zapylane są przez błonkówki (głównie pszczoły), a robinia akacjowa należy do najbardziej miododajnych roślin występujących w Polsce. Miód rubinowy (nazywany akacjowym) jest jasny, przezroczysty i nie krystalizuje. Grochodrzew ma małe wymagania glebowe. Drzewa tego gatunku najlepiej rosną na glebach świeżych, np. płowych i brunatnych, ale zadowolą się również gliniasto-piaszczystymi i piaszczysto-gliniastymi. Towar doskonale zapakowany na czas transportu: pakowany w pudło, korzenie umieszczone w wilgotnej ziemi bez donicy, ponieważ donica kaleczy pozostałe rośliny podczas transportu. Roślinki są włożone razem do worka foliowego a wszystko owinięte specjalną folią Instrukcje sadzenia 1 Wykopujemy dołek, zawsze większy od korzeni rośliny. 2. Wlewamy wiadro wody (około 10 litrów) do wykopanego dołka - jak roślina jest mniejsza to oczywiście mniej lejemy wody. 3. Wkładamy roślinkę i zasypujemy ziemią. 4. Ważne: roślina ma być na środku wykopanego dołka oraz ziemia ma być delikatnie ubita wokół pnia drzewka/krzaczka. 5. Nie dajemy żadnego obornika i nawozu pod korzenie ponieważ może tylko popalić młode pędy korzeniowe. 6. Na koniec podlewamy roślinę (około 10 litrów wody) - w okresie obfitych opadów nie trzeba tak obficie podlewać po posadzeniu. 7. Jeżeli drzewko jest małe, dobrze jest wbić obok palik zabezpieczający. 8. Jeżeli sadzimy rośliny w polu lub na otwartej przestrzeni dobrze jest drzewko zabezpieczyć siatką przeciw dzikiej zwierzynie. 9. Po zakończeniu sadzenia trzeba delikatnie roślinę nawozić nawozem granulowanym wieloskładnikowym posypując wokół rośliny garstkę na 1 roślinę czyli +- 1 czubata łyżka od zupy. 10. Po posadzeniu w okresie suszy podlewamy raz dziennie a nawet rano i wieczorem. 11. Po tygodniu od sadzenia jest dobrze zapobiegawczo wykonać oprysk od grzyba Topsinem a za 14 dni dobrze jest opryskać również zapobiegawczo od robaka Mospilanem, ten środek jest tani i bardzo dobry ponieważ jest to środek który działa w wysokich temperaturach oraz głęboko wnika w roślinę i ją dobrze zabezpiecza od szkodników. 12. Rośliny w okresie wiosennym w naturalny sposób nie mają liści dzięki czemu lepiej znoszą czas przewozu , natomiast w okresie jesiennym rośliny w naturalny sposób mają już liście przebarwiające się na żółto, czerwono brązowo lub już ich tez nie mają – po prostu roślina zaczyna przygotowywać się do odpoczynku kupowane w okresie wiosennym dla lepszego przetrwania czasu przewozu wyjmowane są z ciemnej chłodni i z tego powodu roślina ma zakłócony cykl wegetacji co wpływa na jej wygląd - ma mniej rozwinięte liście lub ich prawie brak, dzięki czemu po włożeniu jej do gruntu i wysokim temperaturom powietrza oraz mocnemu podlewaniu szybko zaaklimatyzuje się w danym miejscu nasadzenia i będzie miało ładne kupowane w okresie późnowiosennym aż do czasu jesieni mają liście które podczas przewozu najczęściej więdną ale proszę się tym nie przejmować - to jest naturalny system obronny rośliny żeby całość nie uschła, dlatego proszę oberwać uschnięte liście i mocno podlewać aż roślina wypuści kupowane jesienią/zimą w naturalny sposób nie posiadają liści, więc proszę się tym nie przejmować tylko po posadzeniu rośliny trzeba ją podlewać, a gdy pojawią się duże mrozy należy zabezpieczyć ją przed niską temperaturą. SADZONKI DRZEWEK MOGĄ NIEZNACZNIE RÓŻNIĆ SIĘ OD SIEBIE, CO NIE WPŁYWA NA, JAKOŚĆ DANYCH RODZAI RÓŻNIĄ SIĘ OD SIEBIE WYGLĄDEM. JEDNE SĄ TYLKO JEDNYM PATYCZKIEM BEZ BOCZNYCH GAŁĄZEK, DRUGIE MAJĄ TROCHĘ ROZWINIĘTA KORONKĘ - ALE JEDNE I DRUGIE PO ROKU BĘDĄ ZACZYNAŁY TWORZYĆ PRAWIDŁOWĄ FORMĘ DRZEWKA DANEJ roślin Do zasilania roślin możemy stosować nawozy organiczne (naturalne) oraz mineralne (o zróżnicowanym składzie). W okresie wiosennym rośliny potrzebują nawozów zasobnych w azot, późnym latem i jesienią nawozimy je mieszankami potasowo-fosforowymi (w odpowiednich dawkach).Nawożenie drzewek Wiosenne nawożenie azotem młodych drzewek owocowych należy zastosować na przełomie marca i kwietnia. W roku pierwszym oraz drugim 50 g azotu, w trzecim i czwartym - 80 g. Na glebach lekkich w sadzie owocującym należy zastosować od 60-120 kg azotu na hektar. W dawkach: 1/3 w marcu, 1/3 po kwitnieniu, 1/3 po 20 krzewów Nawozy azotowe stosujemy tylko do końca czerwca, później już tylko te zawierające fosfor i potas. Stosowanie: Nawozy mineralne stosuje się na wilgotną glebę, rozsypując granulki lub proszek wokół roślin i delikatnie przekopując grabkami z wierzchnią warstwą gleby. Następnie nawóz i glebę trzeba dobrze roślina Pielęgnacja roślin to szereg ważnych czynności mających wpływ na ich prawidłowy rozwój. Dwa podstawowe zabiegi to podlewanie oraz nawożenie. Zarówno dawka nawozu jak i wody musi być dopasowana do wymagań konkretnego gatunku. W skład pielęgnacji wchodzi też przycinanie rozrastających się gałęzi drzew i krzewów. Ma ono między innymi na celu usunięcie chorych pędów i pobudzenie rośliny do rozwoju. Ważne zabiegi to również ściółkowanie, przesadzanie i usuwanie pędy Nie tworzą dzikich pędów. Nawadnianie Zwykle rośliny w pojemnikach podlewa się raz dziennie za wyjątkiem cytrusów, które lubią suchsze ziemie. Nawożenie Na wiosnę wystarczy jednokrotne nawożenie nawozem pełnoskładnikowym, który należy wprowadzić bezpośrednio do ziemi. Najlepszym nawozem jest ten o długotrwałym działaniu, ponieważ dostarcza roślinie substancje odżywcze jedynie podczas dostatecznie wysokich temperaturach i według potrzeb rośliny. Od początku sierpnia już nie należy nawozić, żeby rośliny mogły przygotować się do zimy w pełni rozwinięte! Ochrona roślin Główną przyczyną chorób roślin uprawianych w pojemnikach jest nieodpowiednie stanowisko, które może być zbyt wilgotne i zacienione. W przypadku ataku mszyc lub przędziorków należy zastosować odpowiednie preparaty chemiczne. Identyczne kroki należy podjąć w przypadku pojawienia się mączniaka na fuksjach. Okres sadzenia Najlepszą porą na sadzenie i przesadzanie jest wczesna wiosna. Przycinanie Przed zimowaniem pędy roślin warto lekko przyciąć. Po okresie zimowym i chłodnym, kiedy pojemniki z roślinami zostaną przeniesione na świeże powietrze należy je przyciąć do pożądanych kształtów. Latem zalecamy nie przycinać, ponieważ rośliny mogłyby stracić swoją naturalną urodę. Sadzenie Zastosować należy dostatecznie duże donice. Dno powinno mieć otwory i warstwę drenażową, żeby nadmiar wody mógł swobodnie odpływać. Wielkość donicy powinna być zawsze wprost proporcjonalna do wielkości rośliny. Niemal wszystkim roślinom pojemnikowym powodzi się w gliniasto – próchniczej ziemi. Najlepiej jest użyć gotowych mieszanych substratów. Dobra ziemia do sadzenia jest droższa, ale tylko mając najlepszą glebę można osiągnąć pożądany efekt! Uprawa i pielęgnacja roślin Rośliny do pojemników, które nie są zimoodporne np. agapant (Agapanthus), agawa, bieluń (Datura), dracena, eukaliptus, wawrzyn, mirt, oleander, fígowiec (Ficus carica), palma, granatowiec, rozmaryn, juka (Yucca) itp. zalecamy latem uprawiać na zewnątrz, na świeżym powietrzu i suchym miejscu osłoniętym przed wiatrem. Jedynie aukuba (Aucuba) i fuksja lubią półcieniste lub cieniste stanowiska. Zapylanie W niniejszym poradniku temat zapylania opisany jest wyłącznie w przypadku drzew owocowych. Zimowa ochrona Warunkiem dobrego przezimowania roślin pojemnikowych jest ochrona przed mrozem, przewiewne i niezbyt ciemne pomieszczenie, w którym zostaną umieszczone rośliny w okresie październik - kwiecień, a w regionach zagrożonych dłuższymi przymrozkami aż do maja. Podlewać należy według potrzeb, aczkolwiek bryła ziemna w żadnym wypadku nie może wyschnąć. Im cieplej jest w pomieszczeniu do przezimowania, tym większe zapotrzebowanie na wodę. Zimując w zbyt ciepłym, zamkniętym pomieszczeniu, rośliny mogą zostać zaatakowane przez tarczniki lub bawełnice. W przypadku zaistnienia takiej sytuacji należy zastosować odpowiedni preparat. Nikt jeszcze nie napisał recenzji do tego produktu. Bądź pierwszy i napisz recenzję. Tylko zarejestrowani klienci mogą pisać recenzje do produktów. Jeżeli posiadasz konto w naszym sklepie zaloguj się na nie, jeżeli nie załóż bezpłatne konto i napisz recenzję.
Durian właściwy. Durian właściwy ( Durio zibethinus Murray) – gatunek rośliny z rodziny ślazowatych Malvaceae, umieszczany w różnych systemach także w wełniakowatych ( Bombacaceae) i Durionaceae. Pochodzi z Indonezji, ale uprawiany jest także w większości krajów Azji Południowo-Wschodniej. Teraz drzewołazy Distel dostępne z nowymi, jeszcze wygodniejszymi poduchami. Guma Vibram, umieszczona na spodzie strzemienia, zapewnia dobrą przyczepność na gałęziach. Drzewołazy ALU PLUS to efekt współpracy firm DMM i Distel, która doprowadziła do powstania doskonałego produktu! DMM podjął się stworzenia komponentu aluminiowego i wyprodukował go z aluminium kutego na gorąco. Dało to niesamowity wynik: większą powierzchnię dla stóp i bardzo niska wagę. Ponadto, zastosowana tam technologia umożliwiła ergonomiczne wyprofilowanie tych komponentów na trzech płaszczyznach. Stąd też 45 milimetrowa cześć przednia wygięta jest pod lekkim ergonomicznym kątem. Sprawia to, że drzewołazy ALU PLUS są nie tylko stabilniejsze, ale i wygodniejsze. Jedne z najlżejszych drzewołazów dostępnych obecnie na rynku. Dzięki specjalnemu, anatomicznemu kształtowi, pozwalają na uzyskanie komfortu bez powodowania bólu wewnętrznej części nogi. Aluminiowa konstrukcja zapewnia doskonałą sztywność i lekkość. Górna okładzina łydkowa jest wykonana z włókna szklanego, zapewniając ochronę. Ponadto jest bardzo sztywna i lekka, tak, aby zaoferować maksymalne wsparcie. Zapięciem na kostce w tym wydaniu są rzepy Velcro, które oferują wygodę i łatwość użytkowania (dostępne inne wersje zapięć), pozwalając na mocne i komfortowe dopasowanie górnej części drzewołazów. Wersja z długimi kolcami. Idealnie nadają się do wchodzenia na gatunki drzew o grubych gałęziach. Długość trzpienia zawsze gwarantuje pewną przyczepność. Najważniejsze cechy: skorupy z włókna szklanego na golenia z regulacją położenia, wygodna, nadająca się do prania wyściółka, regulacja od 41 do 48 cm, możliwe 3 pozycje w odstępach około 2 cm, kolce można wymienić za pomocą klucza typu TORX numer T45. Film porównujący drzewołazy Distel ALU i DMM ALU PLUS
liściaste drzewo podzwrotnikowe z rodziny sączyńcowatych ★★★★★ pawelboy: BREZYLKA ciernista, drzewo liściaste ★★★★★ PAZUROGONY "kolczaste" kangury ★★★★★ dzejdi: ARALIA: kolczaste drzewo, krzew lub roślina zielna, Azja, Ameryka ★★★★★ eliza: AKACJA: kolczaste drzewo lub krzew z Australii
W egipskim ogrodzie rosły, między innymi, dwa drzewa o zielonych pniach pokrytych szerokimi, stożkowatymi kolcami. Najprawdopodobniej są one odmianami gatunku o nazwie puchowiec wspaniały. Chociaż znaleziony w Wikipedii opis botaniczny nie do końca pasuje (pnie nie miały butelkowatego kształtu), znalazłam też inny, z którego wynika, że istnieje wiele odmian lub hybryd różniących się np. kolorem kwiatów. W czasie mojego pobytu (koniec sierpnia-początek września) tylko jedno drzewo kwitło nielicznymi kwiatami, wszystkie natomiast miały liście oraz przyciągające uwagę kolce na pniach i gałęziach. Nie byłam w stanie sfotografować całego drzewa (takie wysokie!). Zresztą, najbardziej interesował mnie niezwykły pień. Dobrze, że moglam sfotografować chociaż jeden kwiat oraz liście. Gdy dowiedziałam się, że kwiaty drzew z tego gatunku zapylane są przez motyle z rodzaju Danaus, a więc i przez pięknego monarchę złocistego, uznałam, że tych kilka zdjęć powinnam pokazać. Puchowiec wspaniały, smocze drzewo, drzewo "nić jedwabna", pijane drzewo (Ceiba speciosa, dawniej Chorisia speciosa) - gatunek drzewa liściastego z rodziny ślazowatych Puchowiec wspaniały, smocze drzewo (Ceiba speciosa) - pień młodego drzewa jest zielony, pokryty masywnymi, stożkowatymi kolcami, magazynującymi wodę. Puchowiec wspaniały (Ceiba speciosa) - rozgałęziony pień drzewa. Kolce znajdują się także na wyższych gałęziach. Puchowiec zwany jest smoczym drzewem - może dlatego, ze jego kora "przypomina" skórę jakiegoś straszliwego smoczyska? Puchowiec wspaniały (Ceiba speciosa) - pięciopłatkowe kwiaty są duże (do 15 cm średnicy). W zależności od odmiany/hybrydy ubarwienie płatków może być kremowe, białe, różowe, liliowe lub fioletowe. Puchowiec wspaniały (Ceiba speciosa) - górne części płatków są czerwono-fioletowe, a u nasady - białawo-żółte, pokryte ciemnymi plamkami. Puchowiec wspaniały, smocze drzewo (Ceiba speciosa) - liście przypominają nieco liście naszego kasztanowca. Są długoogonkowe, bladozielone, dłoniaste (podzielone na 5-7 ostro zakończonych listków) Puchowiec wspaniały, smocze drzewo (Ceiba speciosa) - młode drzewa rosną szybko (0,9-1,5 m rocznie), są proste i mają wąską koronę, starsze rosną powoli rozwijając szeroką, parasolowatą koronę. Puchowiec wspaniały, smocze drzewo (Ceiba speciosa) - liście opadają w czasie suszy. Drzewo pozostaje w stanie bezlistnym nawet przez kilka miesięcy. Puchowiec wspaniały, smocze drzewo (Ceiba speciosa) - pień młodszych drzew jest zielony i pokryty cierniami, u starszych staje się szary i gruby. Puchowiec wspaniały, smocze drzewo (Ceiba speciosa) - to rozłożyste, nieregularnie rozgałęzione drzewo osiągające od 9 do 18 m wysokości. -------------------------------- Puchowiec wspaniały, smocze drzewo, drzewo "nić jedwabna", pijane drzewo (Ceiba speciosa, dawniej Chorisia speciosa) - gatunek drzewa liściastego z rodziny ślazowatych i podrodziny wełniakowych., do której należy także baobab czy drzewo kapokowe. Innym drzewem tego samego rodzaju jest Ceiba chodatii, lecz często określa się tak samo (puchowiec wspaniały). Taksonomia Chorisia nie została dotąd dopracowana, stąd kwiaty drzew tego "gatunku" są bardzo zmienne. Może to oznaczać, że do Ceiba speciosa zalicza się kilka różnych gatunków i/lub ich hybryd. Pochodzi z tropikalnych i subtropikalnych lasów w południowej części Ameryki Południowej, najczęściej można je spotkać w Brazylii i Argentynie. Pokrój - rozłożyste, nieregularnie rozgałęzione drzewo osiągające od 9 do 18 m wysokości. Pień młodszych drzew jest zielony i pokryty cierniami, u starszych - szary i gruby. Młode drzewa rosną szybko (0,9-1,5 m rocznie), są proste i mają wąską koronę, starsze rosną powoli rozwijając szeroką, parasolowatą koronę. Kora - najeżona dużymi, bardzo masywnymi kolcami, których zadaniem jest gromadzenie wody. Kora zielona u młodych, szara u starszych drzew. Liście - długoogonkowe, bladozielone, dłoniaste (podzielone na 5-7 ostro zakończonych listków), opadają w czasie suszy. Drzewo pozostaje w stanie bezlistnym nawet przez kilka miesięcy. Kwiaty - pięciopłatkowe, duże ok. 10-15cm, o szeroko lejkowatym kształcie, zebrane w pęczki. Barwy różowej, liliowej lub fioletowej, kremowej lub białej. Górne części płatków czerwono-fioletowe. Płatki korony u nasady białawo-żółte, pokryte ciemnymi plamkami. Pręciki zrośnięte w jedną rurkę o długości do 8 cm. Kwiaty pojawiają się przed liśćmi. Zapylane są przez motyle z rodzaju monarcha (Danaus) Kwitnie - jesienią. Owoce - gruszkowate, brązowe torebki o długości do 20 cm, pękające klapkami, które odpadają i biały puch wydostaje się na zewnątrz. Z nasion możliwe jest uzyskanie oleju roślinnego (zarówno jadalnego, jak i użytecznego w przemyśle). Puchowiec wspaniały uprawiany jest głównie w celach ozdobnych. Poza prywatnymi ogrodami na całym świecie, często sadzone jest wzdłuż ulic miejskich na obszarach subtropikalnych, takich jak w Afryka Południowa, Australia, Nowa Zelandia, USA. Sadzonki tej rośliny można kupić również w Polsce. W naszym klimacie jest to roślina do uprawy tarasowo-domowej, temp. min. 15° C. Stanowisko widne, słoneczne, w okresie wzrostu podlewać umiarkowanie, zasilać 2-3 razy. W miesiącach zimowych, przechowywać w temp ok. 9 ° C (może stracić liście). Przycinanie przeprowadzać wiosną. źródło 1, źródło 2, źródło 3, źródło 4, .11 31. drzewo z kolcami, kolce na pniu drzewa, duże kolce na pniu, kolczasty pień drzewa, kolce na pniu zdjęcia, puchowiec wspaniały, smocze drzewo, drzewo "nić jedwabna", pijane drzewo, Ceiba speciosa, Chorisia speciosa, puchowiec wspaniały zdjęcia opis, smocze drzewo zdjęcia opis, Ceiba speciosa obrazy informacje, Chorisia speciosa zdjęcia informacje, puchowiec wspaniały chwile zachwycone, smocze drzewo chwile zachwycone, stożkowate kolce zielony pień, wierzba z baziami. WIERZBA. płacząca z kotkami (baziami) lipa. drzewo z Czarnolasu. grab. drzewo z brzozowatych. Mango. drzewo z Indii.
Zimową porą sylwetki roślin przybierają odmienny od dotychczasowego wizerunek. Spod warstwy przysłaniających liści ukazują się kolorowe, często powyginane pędy, bajeczne owoce czy zasuszone kwiatostany. Ujawnia się niepowtarzalny widok, który można podziwiać jedynie o tej porze roku. Ciekawe jest to, że nie tylko rośliny iglaste mogą wieść prym w zimowym krajobrazie. Wiele jest gatunków drzew i krzewów, a nawet traw ozdobnych, których odsłonięte kora, pędy i zasuszone kwiatostany stanowią konkurencyjną atrakcję dla roślin zimozielonych. Niezmiernie malownicza jest kora drzew, która latem, osłonięta przez liście, nie zwraca uwagi. Bajecznie wyrzeźbione pnie mogą stanowić istotny element kompozycyjny w ogrodzie. Innym razem kolorystyka pędów krzewów – poprzez barwy czerwieni, żółci, srebra czy nawet błękitu, zaskakuje obserwującego przechodnia. Nawet gatunki, których pędy mają odcienie zieleni i giną przez to latem pod płaszczem liści, zimą mogą okazać się niebywale dekoracyjne. Nie można tu również nie wspomnieć o trawach ozdobnych, których zaschnięte źdźbła stanowią często wiodący element, będący podstawową atrakcją zimowego krajobrazu. Zimą warto jest zdjąć z nosa letnie okulary i uruchomić inną paletę kształtów i barw, która pozwoli dostrzec rzeczy pozornie niedostrzegalne. Często nie zauważa się piękna, które otacza nas na co dzień. Bo przecież czy rodzima brzoza brodawkowata nie może zachwycać zarówno swą sylwetką jak i fantastyczną kolorystyką? Rysujące się pędy na tle błękitnego nieba doskonale nadają się na wiodący temat niejednego dzieła malarskiego. Rośliny ozdobne zimą – piękne pędy i kora Leszczyna 'Contorta'(Corylus avellana 'Contorta') Krzew o powolnym wzroście. Cechą charakterystyczną odmiany są silnie poskręcane pędy i liście. Szczególnie atrakcyjny krzew w okresie zimowym, gdy powyginane pędy mogą prezentować się w całej okazałości. Leszczynę poleca się do małych ogrodów, jako soliter w eksponowanym miejscu. Pędy wykorzystuje się przy aranżacjach suchych bukietów. Dowiedz się więcej o leszczynie 'Contorta' Dereń biały(Cornus alba) Rozłożysty krzew charakteryzujący się czerwonawymi pędami. Bardzo tolerancyjny w stosunku do siedliska – znakomicie znosi okresowe zalewanie. Dereń może stanowić silny akcent kolorystyczny w kompozycjach roślinnych. Polecany jest na żywopłoty nieformowane do każdego parku czy ogrodu. Dowiedz się więcej o dereniu białym Żarnowiec ­miotlasty(Cyisus scoparius) Krzew o miotlastym pokroju dorastający do około 2 m wysokości. W czasie kwitnienia obficie obsypany żółtymi kwiatami. Zielone pędy niestety bardzo często usychają zimą, lecz krótki okres ich dekoracyjności wart jest zastosowania tego gatunku w nasadzeniach. Bardzo wrażliwy na gleby wapienne i zasolenie. Polecany jako luźne nasadzenia krajobrazowe, do rekultywacji zakwaszonych gleb czy stabilizacji skarp i wydm. Dowiedz się więcej o żarnowcu miotlastym Robinia 'Tortuosa'(Robinia pseudoacacia) Drzewo o nieregularnym pokroju, charakteryzujące się malowniczo powyginanymi pędami – szczególnie dekoracyjnymi w stanie bezlistnym. Gatunek ma małe wymagania siedliskowe – doskonale znosi okresowe susze. Drzewo polecane jako soliter do małych ogrodów. Dowiedz się więcej o robinii akacjowej 'Tortuosa' Kolcosił drzewiasty (Kalopanax pictus) Rzadko spotykane drzewo. Pędy pokryte są efektowymi kolcami i dzięki temu stanowią niebywałą atrakcję botaniczną. Na cienkich gałęziach pojawiają się stosunkowo duże liście osiągające nawet 20 cm długości. Gatunek wrażliwy na mrozy, jednak w ostatnich (cieplejszych) sezonach, możliwa jest jego uprawa w większości Polski. Polecany jako soliter do dużych przestrzeni parkowych. Dowiedz się więcej o kolcosile drzewiastym Klon strzępiastokory(Acer griseum) Drzewo charakteryzujące się cienką ­strzępiastą korą, która bajecznie zwisa z pnia i pędów rośliny. Okazy właściwie pielęgnowane mogą osiągnąć w Polsce nawet 12 m wysokości. Klon ­strzępiastokory jest odporny na mróz. Należy do najpiękniejszych gatunków ­klonów. Dowiedz się więcej o klonie strzępiastokorym Rośliny ozdobne zimą – piękne owoce i kwiatostany Kalina koralowa(Viburnum opulus) Krzew o niezwykle ozdobnych owocach pojawiających się już w sierpniu. Owoce są niechętnie zjadane przez ptaki ze względu na wysoką zawartość garbników – dlatego pozostają na krzewach przez całą zimę. Kalina preferuje gleby świeże, wilgotne, a nawet mokre. Polecana jest do nasadzeń krajobrazowych, także jako składnik kompozycji w mniejszych ogrodach. Dowiedz się więcej o kalinie koralowej Platan klonolistny (Platanus hispanica) Platan należy do rodzaju drzew o dużych rozmiarach – dorasta w Polsce do 30 m wysokości i około 20 m szerokości. Szczególną ozdobą są liście, łuszcząca się kora oraz zwisające na długich szypułkach owoce, które pozostają na drzewie aż do wiosny. Platan preferuje stanowiska ciepłe, osłonięte oraz żyzne gleby. Polecany jest zarówno jako drzewo soliterowe, jak i alejowe – zdecydowanie nadaje się do dużych założeń ogrodowych. Dowiedz się więcej o platanie Rozplenica japońska(Pennisetum aleopecuroides) Trawa ozdobna o zwartym, gęstym pokroju, osiąga 80 cm wysokości. Charakterystyczne są jej kwiatostany przypominające szczotki do butelek. Roślina wymagająca stanowisk słonecznych. W uprawie istnieje konieczność pozostawienia pędów roślin na zimę i dzięki temu można cieszyć się ich malowniczym widokiem w oszronione dni. Dowiedz się więcej o rozplenicy japońskiej Kostrzewa(Festuca) Trawy o kępkowym pokroju, dorastające do ok. 40 cm wysokości. Jesienią i zimą źdźbła traw przebarwiają się w złotawych kolorach (z wyjątkiem odmian o kolorach niebieskawych) i stanowią atrakcyjny element kompozycyjny. Wymaga gleb wapiennych i przepuszczalnych, jest wrażliwa na nadmiar wilgoci w glebie. Roślina polecana jest do ogrodów skalnych jako ciekawe zestawienia z gatunkami bylin kwitnących. Kostrzewa wykorzystywana jest jako kwiat cięty oraz komponent suchych bukietów. Dowiedz się więcej o kostrzewach Tekst: Anna Grąziewicz, zdjęcie tytułowe: Hans Braxmeier/Pixabay, zdjęcia w tekście: Katarzyna Jeziorska, "Cornus alba"/anro0002/CC BY-SA bombastic80/Depositphotos, Imladris/Depositphotos, xxx, "Acer griseum"/wallygrom/CC BY-SA "Robinia pseudoacacia"/fdecomite/CC BY bonandbon/Depositphotos, ovju@
93Ve.
  • kpgv8tak4y.pages.dev/7
  • kpgv8tak4y.pages.dev/47
  • kpgv8tak4y.pages.dev/29
  • kpgv8tak4y.pages.dev/88
  • kpgv8tak4y.pages.dev/95
  • kpgv8tak4y.pages.dev/15
  • kpgv8tak4y.pages.dev/7
  • kpgv8tak4y.pages.dev/72
  • drzewo z kolcami na gałęziach